„Kropka z kropką się spotkały
i tak sobie narzekały,
że swe życie wciąż marnują,
znaki nic ich nie szanują.
– Ciągle tylko nas stawiają,
Mamy dość już obie tego,
więc spróbujmy coś nowego!
I tak w podróż wyruszyły,
ale smutne powróciły,
bo się w końcu okazało,
że tych kropek jest za mało.
Wszystkie znaki obrażone,
patrzą tylko w kropek stronę,
-Bez was nic już nie znaczymy
Może się już pogodzimy?
Więc wracajcie szybko z nami.
Ach jak dobrze być kropkami! „







